Midden twintig tijdens de bloei van je leven terechtkomen in de medische molen. De medische termen schieten continu om je oren. Maar in plaats van geschrokken te zijn, was ik gefascineerd. Gefascineerd over hoe ontwikkeld en ver de medische wetenschap was. Geduldig onderging ik het ene na het andere onderzoek. Ik wachtte alleen op het moment dat ik toestemming zou krijgen om naar huis te mogen. Want wat had ik mijn thuis gemist!
Meer lezen
Toen ik naar de herstelafdeling was geplaatst, had ik iets bijzonders meegemaakt. Ik kwam te liggen in een kamer met drie patiënten. Dagelijks kletste ik met ze, aangezien ik alleen op mijn rug kon liggen. Zij vertelden mij dat zij een hernia operatie moesten ondergaan. Toen ik ze vertelde dat ik daar lag omdat ik een hersenbloeding heb gehad, moesten twee van hen huilen. Achteraf bleek dat wij dagelijks hetzelfde gesprek voerden. Maar omdat mijn geheugen slecht was, vergat ik het iedere keer weer. En zo ging het drie weken lang. Uit medelijden en compassie hebben zij al die tijd meegedaan.
Meer lezen
Het hebben van veel vragen na een nare gebeurtenis zoals ziekte is normaal. Het is een elementaire menselijke behoefte om nieuwsgierig te zijn. Als het je lukt om je vragen te bewoorden, schrijf ze op of laat ze door een ander voor je schrijven. Het is handig om je vragen op papier te zetten of digitaal. Categoriseer je vragen of laat een ander het voor je doen. Vink beantwoorde vragen af. Zodat je niet in herhaling valt.
Meer lezen
Na mijn beroerte, werd ik wakker in een donker geïsoleerde ruimte in het ziekenhuis. Ik zat met tig vragen over wat er was gebeurd, over de oorzaak en hoe het verder zou gaan met mijn gezondheid. De enige vraag die met zekerheid werd beantwoord was: Wat is er gebeurd? Een hersenbloeding. Dat was het antwoord. Het heeft mij jaren gekost om antwoorden te krijgen op ‘veel van mijn vragen. Tussen dat moment en nu zijn er evenveel vragen bijgekomen als beantwoord.
Meer lezen
Terwijl ik voorbereid was voor mijn tentamenweek, had het leven wat anders voor mij in petto. Ik was thuis en voelde ineens iets raars. Iets knakte letterlijk in mijn hoofd en groeide een druk in mijn hoofd. Alsnog gingen geen alarmbellen bij mij af. Ik was van plan om naar school te gaan. Ik voelde mij beroerd worden en ik kreeg barstende hoofdpijn. Een buurjongen schoot mij te hulp. De ambulance kwam en na onderzoek was de conclusie dat ik migraine had en een paniekaanval. Dus werd ik naar huis gedragen. Gelukkig vertrouwde mijn tante het niet en besloot mij naar het ziekenhuis te brengen, terwijl mijn situatie zich verslechterde. Direct werd in het ziekenhuis duidelijk dat het ging om een hersenbloeding. Dat was het begin van mijn ‘’Nieuwe leven’’.
Meer lezen
In mijn vorige blog heb ik beschreven hoe een standaardweek van mij eruitzag. Nu ga ik er iets inhoudelijker op in: Voorheen werkte ik als accountmanager. Dit was een functie waarbij ik veel klantcontact had. Het was leuk werk om te doen en ook met mijn collega’s had ik het fijn. Twee avonden per week, volgde ik naast mijn werk een opleiding aan de Hogeschool Rotterdam. Het was druk, maar ik genoot ervan. Om een goede balans te vinden, maakte ik het gezellig in mijn vrije tijd. Ik leefde als een echte Bourgondiër.
Meer lezen
Ik wil graag een globale inkijk delen over mijn leven, voordat ik getroffen werd door een beroerte. Ik genoot van het leven en was actief bezig. Ik werkte, volgde een opleiding en deed daarnaast ook vrijwilligerswerk. Met andere woorden ik had eigenlijk altijd een volgeplande week. En ik was ook toekomstgericht. Maar er kwam abrupt een einde aan dat leven.
Meer lezen