”Hij leefde een uitgesteld leven”
De toekomst zou hem zoveel geven
Het leven van nu was niet fijn
Maar morgen zou alles beter zijn
Genieten zou hij later doen
Nu hard werken voor de poen
Een groot huis zou hij bouwen
En een mooie vrouw zou hij trouwen
Voor zijn naasten had hij nooit tijd
Hij moest immers aan de arbeid
Altijd maar denken aan morgen
Over hier en nu geen zorgen
Toen werd hij ineens ernstig ziek
En werd hij opgenomen in een kliniek
Morgen deed er niet meer toe
Hij was nu vooral doodmoe
Over morgen kon hij alleen nog dromen
Morgen zou nooit meer komen
Op zijn sterfbed had hij zoveel spijt
Waar hij op hoopte was hij kwijt
Leef vandaag geen hondenleven
Morgen is niemand gegeven”
Met dank aan #Abdelali Bentohami